Arbeidsrechtbanken en advocaten in België, Belgisch recht,
Arbeidshoven en advocatenkantoren

De collectieve schuldenregeling is bedoeld voor iedereen die een overmatige schuldenlast heeft. Een voorwaarde is wel dat men geen handelaar is want in dat geval gelden de regels van de gerechtelijke reorganisatie of het faillissement. Nog een voorwaarde is dat men niet kennelijk zijn onvermogen mag hebben bewerkstelligd, want  in dat geval wordt men niet beschermd tegen de schuldeisers, die dan (ieder voor zich) hun rechten zullen proberen te vrijwaren door middel van beslagprocedures.

De collectieve schuldenregeling kan gerechtelijk of minnelijk zijn. Bij een minnelijke regeling zal een schuldbemiddelaar proberen een akkoord te bereiken met alle schuldeisers. Hij heeft hiervoor maximaal zes maanden de tijd. Als dat akkoord er dan is wordt het door de arbeidsrechtbank bevestigd. Wanneer er geen akkoord komt dan kan de arbeidsrechtbank een regeling “gerechtelijk” opleggen.

De volgende maatregelen zijn denkbaar:

opschorting van beslag of loonsoverdracht
verlaging van de intrestvoeten
kwijtschelding van vergoedingen en kosten
herschikking van de betaling van de schulden
elke andere begeleidingsmaatregel zoals bijvoorbeeld een budgettaire begeleiding of bijvoorbeeld de verplichting een ontwenningskuur te ondergaan, etc etc.

Deze gerechtelijke regeling mocht aanvankelijk max. vijf jaar duren, maar tegenwoordig worden er mede onder invloed van de enorme stijging van het aantal collectieve schuldenregelingen ook langere termijnen opgelegd.

In de ergste gevallen kan de collectieve schuldenregeling een gedeeltelijke kwijtschelding van de schulden bevatten. Sinds korte tijd is het zelfs mogelijk dat de rechter in het kader van een gerechtelijke aanzuiveringsregeling een volledige kwijtschelding uitspreekt.

De rechtspraktijk leert dat het aantal collectieve schuldenregelingen sinds de invoering hiervan sterk is gestegen op zeer korte termijn. In een meerderheid van de gevallen wordt meer dan 50 procent van de schulden kwijtgescholden.

Het grote voordeel van deze regeling is de mogelijkheid van de schuldenaar om zijn schuldspiraal te doorbreken, en om een nieuwe start te kunnen maken. Het grote nadeel van deze regeling is dat bijna altijd de schuldeisers het overgrote meerderheid van de schulden moeten kwijtschelden. Het feit dat collectieve schuldenregelingen vaak voorkomen, maakt dit daarom tot een belangrijke verliespost voor handelaars.

De collectieve schuldenregeling is opgenomen in de artikelen 1675/1 tot 1675/19 van het Gerechtelijk Wetboek en verder verfijnd in de wet van 26 mei 2002 waarin er minimum leefgeld wordt bepaald.

De Arbeidsrechtbank heeft exclusieve bevoegdheid voor vorderingen betreffende de
collectieve schuldenregeling.